یک نفس ای خواجه دامن کشان                            آستنی بر همه عالم فشان

رنج مشو راحت رنجور باش                                    ساعتی از محتشمی دور باش

حکم چو بر عاقبت اندیشیست                               محتشمی بنده درویشیست

ملک سلیمان مطلب کان کجاست                          ملک همانست سلیمان کجاست

حجله همانست که عذراش بست                          بزم همانست که وامق نشست

حجله و بزم اینک تنها شده                                   وامق افتاده و عذرا شده

سال جهان گر چه بسی درگذشت                          از سر مویش سر موئی نگشت

خاک همان خصم قوی گردنست                             چرخ همان ظالم گردن زنست

صحبت گیتی که تمنا کند                                      با که وفا کرد که با ما کند

خاکشد آنکسکه برین خاک زیست                          خاک چه داند که درین خاک چیست

هر ورقی چهره آزاده‌ایست                                    هر قدمی فرق ملکزاده‌ایست       "نظامی"